Σύνδεση τεκμηρίων με τις εκάστοτε οικονομικές συνθήκες της χώρας και τι ισχύει σήμερα - ποια η αποτελεσματικότητά τους - προτάσεις φορολόγησης.

Abstract

Η φορολογία εισοδήματος αποτελεί τη βασική πηγή εσόδων για το κράτος. Γενικά σε διεθνές επίπεδο η φορολογία εισοδήματος συνδέεται κυρίως με τα εισοδήματα από εργασία. Στην Ελλάδα το φορολογητέο εισόδημα βάσει του άρθρου 4 του νόμου 2238/1994, όπως ισχύει σήμερα κατόπιν και της ψήφισης του νόμου 4013/2011 και 4024/2011, προέρχεται από: Α-Β. Εισόδημα από ακίνητα, Γ. Εισόδημα από κινητές αξίες, Δ. Εισόδημα από εμπορικές επιχειρήσεις, Ε. Εισόδημα από γεωργικές επιχειρήσεις, ΣΤ. Εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες, Ζ. Εισόδημα από υπηρεσίες ελευθέριων επαγγελμάτων και από κάθε άλλη πηγή. Ωστόσο ο φορολογούμενος φορολογείται είτε στο συνολικό εισόδημα των άνω πηγών είτε στο συνολικά τεκμαρτό του εισόδημα, ανάλογο με το ποιο απ’ τα δύο είναι το μεγαλύτερο. Η ιδέα αυτή του τεκμαρτού εισοδήματος έχει επινοηθεί απ’ τις ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και αρκετά χρόνια. Τα πρώτα τεκμήρια μπήκαν σε ισχύ το 1955 επί κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή με τον νόμο 3323/1955 και ισχύουν έκτοτε με διάφορες τροποποιήσεις. Το περιεχόμενο και η δομή της παρούσας εργασίας αντανακλά όλη αυτή την ιστορική καθιέρωση των τεκμηρίων. Πιο συγκεκριμένα η παρούσα εργασία αποτελείται από τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος γίνεται έρευνα στο πώς καθιερώθηκαν τα πρώτα τεκμήρια το 1955 και πώς διαμορφώθηκαν όλα αυτά τα χρόνια. Συγκεκριμένα γίνονται αναλύσεις τόσο για το πόθεν έσχες όσο και τα τεκμήρια διαβίωσης, δηλ. τι ίσχυε, ποιες ήταν κατά καιρούς οι εξαιρέσεις, αλλά και οι τρόποι κάλυψής τους. Γίνεται επιμερισμός των περιόδων κατά τις δεκαετίες του 1970,1980,1990 και 2000. Στο δεύτερο μέρος αναλύονται τα τεκμήρια απόκτησης περιουσιακών στοιχείων και διαβίωσης όπως ισχύουν σήμερα και με την ψήφιση του τελευταίου νόμου 4024/2011. Στο τρίτο μέρος οδηγούμαστε σε ασφαλή συμπεράσματα σε σχέση με το αν τα τεκμήρια πέτυχαν τον σκοπό τους όλα αυτά τα χρόνια και προτείνουμε φορολογικές και οικονομικές διεξόδους.