Εύλογη αξία. Θεωρητικά πλεονεκτήματα & προβλήματα στην εφαρμογή.

Abstract

Η ανάγκη για συγκρισιμότητα των χρηματοοικονομικών καταστάσεων σε παγκόσμια κλίμακα, δημιούργησε και υλοποίησε την ιδέα για κοινά πρότυπα σύνταξης και παρουσίασης των χρηματοοικονομικών καταστάσεων των οικονομικών οντοτήτων. Η εφαρμογή των Διεθνών Λογιστικών Προτύπων βασίστηκε στη θεσμοθέτηση και υιοθέτηση ορισμένων βασικών λογιστικών αρχών και μεθόδων για την εφαρμογής τους. Η λογιστική μέθοδος της Εύλογης Αξίας αποτελεί βασική λογιστική μέθοδο αποτίμησης που έχουν υιοθετήσει τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα και κατ’ επέκταση τα Διεθνή Πρότυπα Χρηματοοικονομικής Πληροφόρησης. Η εφαρμογή της λογιστικής της Εύλογης Αξίας απαιτεί μελέτη και γνώση πολλών πληροφοριών που συνθέτουν την ποικιλόμορφη συμπεριφορά της, ανάλογα με τα στοιχεία του ισολογισμού που ασχολείται και τα Δ.Λ.Π. και Δ.Π.Χ.Π. στα οποία αναφέρεται. Η επιμέτρηση των στοιχείων σύμφωνα με τη συγκεκριμένη μέθοδο αποτελεί απαιτητική διαδικασία με ειδικές γνώσεις, η οποία πιστοποιείται από εξειδικευμένους εκτιμητές. Τα προβλήματα που δημιουργούνται από την εφαρμογή της μεθόδου αποτελούν περιπτώσεις ειδικών καταστάσεων, που με τον κατάλληλο χειρισμό τους ανά περίπτωση, αποφεύγεται οποιαδήποτε ασάφεια, αναξιοπιστία και απάτη. Η ορθή χρήση της Εύλογης Αξίας αποτελεί αναπόσπαστη μέθοδο αποτίμησης για τη σύνταξη των χρηματοοικονομικών καταστάσεων, ανεκτίμητο εργαλείο στην καθοδήγηση της διοίκησης για λήψη αποφάσεων και αντικειμενικό κριτήριο πληροφόρησης για την οικονομική κατάσταση της οντότητας για το ευρύτερο επενδυτικό κοινό.