Πολιτική Αεροπορία: το διεθνές περιβάλλον, το νομικό καθεστώς, η οργανωτική δομή, η λειτουργία, οι υπηρεσίες που παρέχονται, το ανθρώπινο δυναμικό, η ποιότητα των υπηρεσιών και οι σχέσεις με τρίτους.

Abstract

Αντικείμενο της εργασίας αποτελεί η παρουσία της Πολιτικής Αεροπορίας διεθνώς καθώς και η δραστηριότητα της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας στην χώρα μας. Συγκεκριμένα εξετάζονται τα ιστορικά στοιχεία, το διεθνές περιβάλλον, το νομικό καθεστώς, η οργανωτική δομή, η λειτουργία, οι υπηρεσίες που παρέχονται, το ανθρώπινο δυναμικό, η ποιότητα των υπηρεσιών και οι σχέσεις με τρίτους. Υπό τον όρο Πολιτική Αεροπορία, σε αντιδιαστολή με την Πολεμική Αεροπορία χαρακτηρίζεται το σύνολο όλων των ειδών πτήσεων και των πτητικών μέσων που επιχειρούν για ειρηνικούς σκοπούς, καθώς και το σύνολο των υποδομών που τις υποστηρίζουν. Σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό η Πολιτική Αεροπορία διακρίνεται σε τέσσερις βασικές κατηγορίες: • Αεροπορία μεταφορών ή Αεροπορικές μεταφορές, • Αεροπορία επιστημονική, • Αεροπορία εκπαιδευτική, και • Αεροπορία ειδικών επιχειρήσεων, κοινωφελούς κυρίως χαρακτήρα (π.χ. δασοπυρόσβεση, περιπολίες, αεροδιάσωση, αεροφωτογράφιση, αεραθλητισμό κ.λπ.). Οι παραπάνω κατηγορίες καλύπτονται από πλήθος νόμων και διαταγμάτων τόσο του Διεθνούς Δικαίου όσο και των εσωτερικών εθνικών νομοθεσιών που καθορίζουν όλα τα επιμέρους σχετικά θέματα, καλούμενα στο σύνολό τους Αεροπορικό Δίκαιο. Ειδικότερα για την προαγωγή και ασφάλεια αυτών των κατηγοριών έχουν συγκροτηθεί διεθνείς οργανισμοί όπως π.χ. οι ICAO, IATA, κ.ά., καθώς και εθνικοί των χωρών, όπως π.χ. η ελληνική ΥΠΑ, που τις εποπτεύουν.