Διαφορές στα ορθογραφικά Λάθη μεταξύ δυσλεξικών και κανονικών ενηλίκων.

Abstract

Η δυσλεξία είναι μια ειδική μαθησιακή δυσκολία με βιολογική και κληρονομική αιτιολογία. Η δυσλεξία χαρακτηρίζεται από μία σημαντική διαφορά μεταξύ του προφορικού και του γραπτού λόγου από σοβαρά προβλήματα ανάγνωσης και ορθογραφίας και από μία πολύ μεγάλη δυσκολία στη μεταφορά της σκέψης στο γραπτό λόγο. Σε ό,τι αφορά την ορθογραφία, τα είδη των λαθών που γίνονται εξαρτώνται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τη μορφολογία, φωνολογία και τη γραμματική που χαρακτηρίζει την κάθε ομιλούμενη γλώσσα. Οι περισσότερες μελέτες πάνω στο πεδίο αυτό έχουν γίνει στην αγγλική γλώσσα. Παρ’ όλα αυτά, τα συμπεράσματα αυτών των ερευνών, δεν μπορούν να γενικευτούν για όλες τις ομιλούμενες γλώσσες. Για παράδειγμα, μια πολύ βασική διαφορά μεταξύ αγγλικής και ελληνικής γλώσσας είναι ότι η μεν αγγλική γλώσσα δεν έχει αντιστοιχία φωνήματος- γραφήματος, ενώ η ελληνική γλώσσα έχει απόλυτη αντιστοιχία φωνήματος- γραφήματος με κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις. Στην ελληνική γλώσσα έχουν γίνει λίγες μελέτες που να εξετάζουν τις ποιοτικές και ποσοτικές διαφορές μεταξύ ατόμων με δυσλεξία και χωρίς. Στην παρούσα εργασία συμμετείχαν 12 ενήλικες με δυσλεξία και 20 ενήλικες χωρίς δυσλεξία και εξετάστηκαν οι ποιοτικές και ποσοτικές διαφορές των ορθογραφικών λαθών τους, μέσω 4 ορθογραφικών δραστηριοτήτων (λίστα λέξεων, αντιγραφή, καθ’ υπαγόρευση κείμενο, έκθεση). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι και στις 4 δραστηριότητες οι δυσλεξικοί ενήλικες έκαναν περισσότερα ορθογραφικά λάθη, τα οποία ήταν κυρίως οπτικά και γραμματικά. Η κατηγορία λάθους με το μεγαλύτερο ποσοστό για την περίπτωση των δυσλεξικών ενηλίκων ήταν η παράλειψη τονισμού, ενώ οι κανονικοί ενήλικες έκαναν ελάχιστα λάθη σε αυτή την κατηγορία.