Δημόσιες υπηρεσίες και έργα σε επίπεδο Τοπικής Αυτοδιοίκησης υπό το πρίσμα εφαρμογής του Καλλικράτη

Abstract

Μετά τη μεταπολίτευση η σταδιακή διεύρυνση των αρμοδιοτήτων των Ο.Τ.Α α΄ βαθμού καθώς και η διαμόρφωση ενός νέου διοικητικού τοπίου στην περιφέρεια (περιφερειακή διοίκηση και καθιέρωση δεύτερου βαθμού αυτοδιοίκησης), οδήγησαν στη σταδιακή ανάδειξη ενός πολυεπίπεδου συστήματος άσκησης δημόσιων πολιτικών που προηγουμένως ανήγαν στην αποκλειστική αρμοδιότητα της κεντρικής διοίκησης. Παρά τις σημαντικές μεταρρυθμίσεις, το ζήτημα της κατανομής των αρμοδιοτήτων μεταξύ της κεντρικής και αποκεντρωμένης διοίκησης, αφενός, και των δύο επιπέδων αυτοδιοίκησης, αφετέρου, δεν αποτέλεσε αντικείμενο μιας ολοκληρωμένης προσέγγισης των δομών και διαδικασιών αποτελεσματικής επίλυσης των δημόσιων προβλημάτων. Αντιμετωπίστηκε αποσπασματικά, με αποτέλεσμα να ανακύψουν έντονες επικαλύψεις και συγκρούσεις αρμοδιοτήτων μεταξύ των παραπάνω επιπέδων, που συχνά οδηγούν σε προφανείς ελλείψεις και αδυναμίες ως προς τη διαμόρφωση και υλοποίηση δημόσιων πολιτικών. Η συνολική αναδιάταξη των επιπέδων διοίκησης και αυτοδιοίκησης απαιτεί τη συνολική προσέγγιση της κατανομής των αρμοδιοτήτων μεταξύ των επιπέδων που θα προκύψουν με στόχο την εξασφάλιση της ενότητας και ολοκλήρωσης στην άσκηση των κρατικών λειτουργιών.