Μηχανογράφηση και εφαρμογή νέων τεχνολογιών στον κλάδο της υποδηματοποιίας στην Ελλάδα: οι κοινωνικοοικονομικές προεκτάσεις.

Abstract

Η ιστορία των υποδημάτων ξεκινάει πριν πολλές χιλιάδες χρόνια. Αναμφισβήτητα η ανάγκη για υποδήματα στους ανθρώπους προέκυψε πρόωρα καθώς τους παρείχαν προστασία όταν κινούνταν σε ανώμαλο έδαφος και σε ποικίλες καιρικές συνθήκες. Αρχικά, τα υποδήματα ήταν πιθανώς κατασκευασμένα πλεκτά από χόρτο ή από ακατέργαστο δέρμα το οποίο δένονταν στο πόδι με λουριά. Σύντομα ο πλούτος άρχισε να επιδρά στη δεξιοτεχνία και στη διακόσμηση τα οποία χαρακτήριζαν τα παπούτσια τους. Σήμερα η βιομηχανία υποδημάτων κατασκευάζει ένα ευρύ φάσμα υποδημάτων από δέρμα καουτσούκ και άλλα συνθετικά υλικά και στυλ τύπου casual, επίσημα, εργασίας και αθλητικά παπούτσια. H παγκόσμια παραγωγή υποδημάτων μετακινείται συνεχώς από την Ευρώπη και τις Η.Π.Α. προς τις λεγόμενες τρίτες χώρες λόγω του χαμηλού κόστους εργασίας. Η κατασκευή των υποδημάτων άρχισε να μετατοπίζεται σε υπεράκτιες περιοχές (offshore εταιρίες) στη δεκαετία του 1960, πρώτα στην Ιαπωνία μετά στην Κορέα και έπειτα στην Ταϊβάν και στις αρχές της δεκαετίας του 1980 στην νότια Κίνα. Οι εισαγωγές υποδημάτων από τις τρίτες χώρες συρρίκνωσε την παραγωγή με αποτέλεσμα οι κυβερνήσεις να αναζητούν λύσεις για την καταπολέμηση των εισαγωγών. Οι ποσοστώσεις και η επιβολή δασμών ήταν μέτρα τα οποία εφαρμόστηκαν πρώτα στις Η.Π.Α. Στην Ελλάδα από τις αρχές του 20ου αιώνα οι επιχειρήσεις με είδη υποδηματοποιίας ήταν από τις πιο προσοδοφόρες. Η ανάγκη για την συγκρότηση του κλάδου δημιούργησε τα πρώτα σωματεία και ενώσεις υποδηματοποιών. Μετά το 1980 η εγχώρια παραγωγή εισήλθε σε περίοδο ύφεσης, μειώνοντας τον αριθμό των επιχειρήσεων υποδηματοποιίας. Λίγο πριν την αυγή του νέου αιώνα οι εναπομείναντες εταιρείες αξιοποίησαν και εφάρμοσαν στις επιχειρήσεις τους νέες τεχνολογίες και ηλεκτρονικές υπηρεσίες που ανέπτυξαν τον κλάδο της υποδηματοποιίας.