Χρονικά Μεταβαλλόμενος Συντελεστής Κινδύνου β και Δυναμικές "Neglected" Μη Γραμμικότητας

Abstract

Ιδιαίτερο ερευνητικό ενδιαφέρον υπάρχει στον τομέα του προσδιορισμού της δομής που χαρακτηρίζει τον κίνδυνο μιας χρηματοοικονομικής αγοράς ή ενός χρηματοοικονομικού προϊόντος, όπως προδίδει η έντονη ερευνητική δραστηριότητα που έχει ως αντικείμενο την εμπειρική διερεύνηση του συστηματικού κινδύνου της αγοράς μετοχών μέσω δυναμικών υποδειγμάτων. Συγκεκριμένα, τόσο το θέμα του χρονικά μεταβαλλόμενου συστηματικού κινδύνου, όπως εκφράζεται από το συντελεστή β, όσο και το θέμα της “neglected” μη γραμμικότητας έχουν απασχολήσει εντόνως τους οικονομικούς ερευνητές, καθώς μεγάλο μέρος της βιβλιογραφίας έχει αφιερωθεί στη μελέτη και την εμπειρική διερεύνηση των δυο αυτών θεμάτων. Στη βιβλιογραφία υπάρχει πληθώρα υποδειγμάτων και οικονομετρικών προσεγγίσεων που αποσκοπούν στην εκτίμηση της διαχρονικής μεταβολής του β, ενώ παράλληλα υπάρχουν ποικίλες ερευνητικές προσπάθειες προσέγγισης των πολύπλοκων δυναμικών, που συνήθως χαρακτηρίζουν τα χρηματοοικονομικά συστήματα, μέσα από μη γραμμικά υποδείγματα. Αντικείμενο μελέτης και της παρούσας εργασίας αποτελεί ο συνδυασμός των δύο αυτών πολυπρόσεκτων θεμάτων της βιβλιογραφίας, δηλαδή το θέμα της διαχρονικής μεταβολής του συντελεστή κινδύνου β, με την εφαρμογή δυναμικών μη γραμμικών υποδειγμάτων, τα οποία συλλαμβάνουν την έννοια της δυναμικότητας και της πολυπλοκότητας των χρηματοοικονομικών συστημάτων. Αναλυτικότερα, η προσέγγιση της παρούσας εργασίας περιλαμβάνει την εκτίμηση δύο δυναμικών υποδειγμάτων GARCH, εκ των οποίων το ένα εισάγει μη γραμμικότητα και στην εξίσωση του υπό συνθήκη μέσου, ενώ αμφότερα εξετάζουν με τρόπο μη γραμμικό την εξίσωση της διακύμανσης. Τα υποδείγματα τα οποία εφαρμόζονται σε τραπεζικές μετοχές της ελληνικής αγοράς, και κατόπιν της εκτίμησης τους συγκρίνονται ως προς την αποτελεσματικότητά τους, είναι το διμεταβλητό υπόδειγμα BEKK-GARCH(1,1) και το διμεταβλητό υπόδειγμα noisy Mackey-Glass BEKK-GARCH(1,1). Βασικό πλεονέκτημα της μεθοδολογίας που ακολουθείται είναι η ικανότητά της να προσδιορίσει την πολύπλοκη δομή της συνδιακύμανσης των μεταβλητών με την αγορά, δηλαδή να διερευνήσει ενδογενώς την πολυπλοκότητα της αγοράς. Τα αποτελέσματα της εν λόγω οικονομετρικής προσέγγισης συμφωνούν με την πλειοψηφία της βιβλιογραφίας, αφού επιβεβαιώνουν την διαχρονική μεταβολή του β. Επιπλέον, από την ανάλυση προκύπτει η υπεροχή του υποδείγματος MG-BEKK GARCH(1,1) έναντι του BEKK GARCH(1,1), γεγονός που επιβεβαιώνει άλλο ένα ιδιαίτερα σημαντικό ερευνητικό εύρημα, δηλαδή την ενδογενή πολυπλοκότητα που χαρακτηρίζει την αγορά και η οποία οφείλεται στην ετερογένεια που υπάρχει στις προσδοκίες των επενδυτών.