Διαχείριση κινδύνων έργων στην Ελληνική κατασκευαστική βιομηχανία

Abstract

Η παρούσα εργασία σκοπό έχει να παρουσιάσει την παγκόσμια βιβλιογραφία που έχει αναπτυχθεί γύρω από το γνωστικό αντικείμενο της διαχείρισης κινδύνων τα τελευταία χρόνια. Η επιστημονική κοινότητα και οι επαγγελματίες του χώρου σπαταλούν πολύτιμο χρόνο για να φωτίσουν όλες τις πλευρές, να αναπτύξουν νέες μεθόδους, να βελτιώσουν τις ήδη υπάρχουσες πρακτικές, να αναθεωρήσουν προκαταλήψεις του παρελθόντος και τελικά να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη απόδοση των project. Σε αυτή την κατεύθυνση έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια σημαντικά βήματα, αν και υπάρχουν αρκετές διαφωνίες και «διαμάχες» ανάμεσα στους επιστήμονες ανά τον κόσμο. Με την παρούσα εργασία θα γίνει μια προσπάθεια να καλυφθούν όλες οι πτυχές, οι σύγχρονες πρακτικές και ταυτόχρονα θα γίνει μια συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση όλων των ρευμάτων και των απόψεων που επικρατούν σχετικά με το αντικείμενο της διαχείρισης κινδύνων. Για την ανάλυση του θέματος της διαχείρισης κινδύνων θα βασιστούμε σε μια πεπατημένη που ορίζεται κυρίως από το Project Management Institute και τον International Standard Organization, καθώς είναι μια δομή που αφενός είναι κοινώς αποδεκτή και αφετέρου προτείνεται από αυτούς τους αναγνωρισμένους διεθνείς οργανισμούς. Οι εναλλακτικές δομές που προτείνονται από άλλους συγγραφείς αποτελούν σαφώς έγκριτη συνεισφορά τους στο επιστημονικό αντικείμενο της διαχείρισης κινδύνων, για χάρη ευκολίας όμως θα προτιμηθεί μια πιο απλοϊκή και συμπαγής δομή. Στο δεύτερο στάδιό της η εργασία έχει σκοπό να διερευνήσει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το αντικείμενο της διαχείρισης κινδύνων στην Ελλάδα. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκε ένα ερωτηματολόγιο με ερωτήσεις ανοικτού και κλειστού τύπου το οποίο διαμοιράστηκε σε περισσότερες από 550 κατασκευαστικές εταιρείες της χώρας. Το «εμβρυακό» στάδιο στο οποίο βρίσκεται η διαχείριση κινδύνων ως επιστημονικό αντικείμενο και πρακτική διαδικασία στην Ελλάδα (Κηρυττόπουλος και Διαμάντας, 2008) έχει αποδειχτεί στο παρελθόν από αντίστοιχες έρευνες. Κύριος στόχος εργασιών όπως η παρούσα δε θα μπορούσε παρά να είναι η πρόοδος της επιστήμης και της κοινωνίας. Με αυτό το σκεπτικό έγινε και η επιλογή του θέματος αλλά και του τρόπου ανάπτυξης της συγκεκριμένης διπλωματικής εργασίας.