Εργασιακές σχέσεις ιατρών-φαρμακοποιών στα δημόσια νοσοκομεία

Abstract

Μετά από μια σύντομη εισαγωγή στην οποία αναφέρονται βασικοί ορισμοί των εννοιών που πραγματεύεται η εργασία, όπως «ασθενής», ή «ιατρική πράξη», ακολουθεί το κυρίως κείμενο της εργασίας το οποίο χωρίζεται σε πέντε (5) κεφάλαια. Στο πρώτο κεφάλαιο ορίζεται και περιγράφεται η έννοια της Δημόσιας Υγείας. Αναλύεται το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ), όπως διαμορφώθηκε ιστορικά από τη θεσμοθέτησή του μέχρι τις μέρες μας. Δίνονται τα πιο πρόσφατα στοιχεία για την απασχόληση των Ιατρών και των Φαρμακοποιών στο ΕΣΥ. Στο δεύτερο κεφάλαιο περιγράφονται οι εργασιακές σχέσεις των Ιατρών που εργάζονται στα δημόσια νοσηλευτικά ιδρύματα. Αναλύονται θέματα που αφορούν τη δεοντολογία της άσκησης του ιατρικού λειτουργήματος σε δημόσιο νοσοκομείο, τα μισθολογικά, την συνεχιζόμενη ιατρική εκπαίδευση (ΣΙΕ) στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και τέλος, στους συνδικαλιστικούς φορείς των Νοσοκομειακών Ιατρών. Γίνεται ανάλυση του εργασιακού περιβάλλοντος στα νοσοκομεία, με έμφαση στην επιστημονική ιατρική έρευνα, την φροντίδα της ψυχικής υγείας, την κλινική έρευνα με νέα φάρμακα, διαγνωστικές και θεραπευτικές μεθόδους. Αναλύονται οι σχέσεις του ιατρού με τον ιατρικό σύλλογο, οι σχέσεις του ιατρού με τον ασθενή, καθώς και οι υποχρεώσεις του ιατρού προς τον ασθενή και τους οικείους του. Γίνεται αναφορά στις συγκρούσεις που πιθανόν προκύπτουν στο περιβάλλον αυτό και συζητείται η ιατρική ως λειτούργημα, όπως και η επιστημονική και ηθική ανεξαρτησία που πρέπει να απολαμβάνει ο ιατρός στο δημόσιο σύστημα υγείας, ώστε να εξασφαλιστεί η ποιότητα, η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της θεραπείας. Τέλος αναφέρονται τα κωλύματα και το ασυμβίβαστα που προκύπτουν από τις εργασιακές σχέσεις στα δημόσια νοσοκομεία. Στο τρίτο κεφάλαιο περιγράφονται οι εργασιακές σχέσεις των Φαρμακοποιών που εργάζονται στα δημόσια νοσηλευτικά ιδρύματα. Αναλύονται θέματα που αφορούν την ιεραρχική ανέλιξη ενός φαρμακοποιού σε δημόσιο νοσοκομείο, τα μισθολογικά, την υφιστάμενη κατάσταση στα νοσοκομειακά φαρμακεία. Αναλύεται η φαρμακευτική δαπάνη και οι λόγοι της διόγκωσής της. Γίνονται προτάσεις για τις εφημερίες των φαρμακοποιών και για την βελτίωση των εργασιακών τους συνθηκών. Τέλος, συζητείται η εκπαίδευση που λαμβάνουν οι φαρμακοποιοί και γίνεται αναφορά στους συνδικαλιστικούς φορείς των Νοσοκομειακών Φαρμακοποιών. Το κεφάλαιο κλείνει με αναφορά στον νέο ρόλο που καλείται να παίξει ο σύγχρονος νοσοκομειακός φαρμακοποιός στα πλαίσια μιας κοινωνίας που αλλάζει συνεχώς. Γίνονται διαπιστώσεις και κατατίθενται προτάσεις για τον νέο αυτό ρόλο. Στο τέταρτο κεφάλαιο περιγράφονται οι εργασιακές σχέσεις (κυρίως τα μισθολογικά και το ωράριο εργασίας) των Ιατρών και των Φαρμακοποιών που εργάζονται στα δημόσια νοσηλευτικά ιδρύματα σε ευρωπαϊκές χώρες. Γίνονται οι συγκρίσεις με την ελληνική πραγματικότητα. Στο πέμπτο κεφάλαιο γίνεται μια επιμέρους εξέταση θεμάτων, προβλημάτων και συνιστωσών και των δύο επαγγελμάτων. Γίνεται σύγκριση και αξιολόγησή τους. Προτείνεται μια δέσμη μέτρων που θα βελτίωναν την υφιστάμενη κατάσταση. Η εργασία κλείνει με έξι βασικές προτάσεις που μπορούν να έχουν άμεση εφαρμογή.