Υποκίνηση σε στελέχη και διοικητικό προσωπικό του δημοσίου, με έμφαση στον τομέα της δικαιοσύνης - θεωρητικό υπόβαθρο και εμπειρική διερεύνηση

Abstract

Η υποκίνηση των εργαζομένων αποτελεί ένα πολύ σημαντικό παράγοντα για την επίτευξη της αποστολής και των επιμέρους στόχων ενός οργανισμού. Πολλοί ερευνητές μελέτησαν εντατικά το φαινόμενο από τις αρχές του 20ου αιώνα και διατυπώθηκαν διάφορες θεωρίες (Maslow, Herzberg, McClelland, Vroom, Adams κα) ανάλογα με τα επιλεχθέντα κριτήρια μελέτης. Η σύγχρονη επιστήμη παρατηρεί πως ο Δημόσιος τομέας λόγω ιδιαίτερων χαρακτηριστικών υστερεί στον τομέα της υποκίνησης έναντι του Δημόσιου Τομέα. Χαρακτηριστικός μάλιστα είναι ο ρόλος των εξωτερικών, μη οικονομικών κινήτρων κατά την εργασία των δημοσίων υπαλλήλων. Στην χώρα μας παρατηρείται ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι υποκινούνται από έναν συνδυασμό εξωτερικών και εσωτερικών κινήτρων. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του χώρου των Δικαστηρίων, όπου εργάζονται Δικαστές και Δικαστικοί υπάλληλοι διαμορφώνονται από την φύση της παρεχόμενης υπηρεσίας, της απονομής δικαιοσύνης. Οι μελέτες για την υποκίνηση των Δικαστικών Λειτουργών περιορίζονται στην διασφάλιση της δικαστικής ανεξαρτησίας, ώστε να αποτραπεί τυχόν υποκίνησή τους από διαδίκους και σε τόνωση των εσωτερικών κινήτρων. Παρά το ενθαρρυντικό νομικό πλαίσιο για τους δικαστικούς υπαλλήλους, παρατηρείται μειωμένη υποκίνησή τους. Σε περιορισμένης κλίμακος έρευνα που διεξήχθη στα Δικαστήρια της Θεσσαλονίκης, διαπιστώθηκε ότι κίνητρο για αποδοτική εργασία αποτελούν: ο σεβασμός, οι καλές διαπροσωπικές σχέσεις, το ευχάριστο περιβάλλον εργασίας, ο μισθός, η μονιμότητα και η προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Με βάσει τις τρέχουσες χρηματοοικονομικές εξελίξεις και την μείωση των δημοσίων εξόδων, που οδηγεί σε πάγωμα μισθών και συζητήσεις περί άρσης της μονιμότητας, οφείλει η Δημόσια Διοίκηση να στραφεί στην τόνωση και ενίσχυση των εσωτερικών, μη οικονομικών κινήτρων, με παράλληλη πρόσληψη εργαζομένων που κινητοποιούνται από αντίστοιχες εσωτερικές επιθυμίες.