Μεγιστοποίηση της συνολικής αξίας της επιχείρησης ως ο κεντρικός στόχος στο πλαίσιο της χρηματοοικονομικής διοίκησης

Abstract

Όλες οι επιχειρήσεις, εν τη γενέσει τους, θέτουν κάποιους στόχους, τους οποίους καλούνται να πραγματοποιήσουν. Το σημαντικότερο πρόβλημα που όμως καλούνται να αντιμετωπίσουν οι επιχειρήσεις διαχρονικά είναι η μέτρηση της οικονομικής τους επίδοσης και ευημερίας. Μέχρι πρότινος επικρατούσε η άποψη ότι οι διοικήσεις των επιχειρήσεων μέσω των επιδιώξεων τους οφείλουν να δημιουργούν αξία για τους μετόχους της επιχείρησης. Επομένως, απώτερος σκοπός τους πρέπει να είναι η μεγιστοποίηση των οικονομικών αποτελεσμάτων και της αξίας της επιχείρησης («Shareholders Corporation» ή «Value Maximization Proposition»). Η υιοθέτηση του στόχου αυτού οδηγεί στην αποδοχή της θέσης ότι οι δραστηριότητες της επιχείρησης πρέπει να αποσκοπούν μόνο στην ικανοποίηση των συμφερόντων των μετόχων της επιχείρησης. Η θεωρία των «Συμμετόχων» σε αντιδιαστολή με την κλασσική θεωρία «Μεγιστοποίησης της Αξίας της επιχείρησης» που προτείνει έναν μοναδικό αντικειμενικό στόχο, καταφεύγει σε μεθόδους που προτείνουν πολλαπλούς. Μια απ' αυτές είναι ο Πίνακας Ισορροπημένης Στοχοθεσίας (Balanced Scorecard - BSC). Το BSC αποτελεί μία μέθοδο μέτρησης της επίδοσης, η οποία αξιολογεί την επιτυχία μιας επιχείρησης χρησιμοποιώντας τέσσερις διαφορετικές πτυχές της δραστηριότητας της. Αυτές είναι η χρηματοοικονομική, η πελατειακή, η εσωτερική, και η πτυχή ανάπτυξης και μάθησης. Ο σκοπός αυτής της εργασίας είναι να παρουσιάσει τη θεωρία «Μεγιστοποίησης της Αξίας της επιχείρησης» σε αντιδιαστολή με την θεωρία των «Συμμετόχων» αλλά και τον Πίνακα Ισορροπημένης Στοχοθεσίας ως μία μέθοδο μέτρησης της επίδοσης της επιχείρησης.