Οι πολιτικές νεολαίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το σύστημα συνδιαχείρισης ως μέσο ένταξης των νέων στη λήψη αποφάσεων έως την ανακήρυξη του 2022 ως Ευρωπαϊκού Έτους Νεολαίας

Abstract

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να παρουσιαστούν και να αναλυθούν οι πολιτικές νεολαίας για την Ευρώπη από το 2000 και εξής. Η συνεργασία για την πολιτική για τη νεολαία στην ΕΕ προσφέρει σαφή οφέλη για τους νέους και τους ενδιαφερόμενους φορείς της πολιτικής για τη νεολαία σε όλα τα κράτη μέλη: δημιουργεί και οξύνει την επίγνωση των αναγκών των νέων, αποτελεί το έναυσμα για σχετικές συζητήσεις, βοηθά στην απελευθέρωση πόρων και παρέχει τη δυνατότητα για πολιτικές πρωτοβουλίες με στόχο την επίλυση των κοινωνικών προκλήσεων. Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, τα προγράμματα των πολιτικών νεολαίας δεν είναι σε τόσο μεγάλο βαθμό αποτελεσματικά, κάτι το οποίο οφείλεται στους εξής παράγοντες: α) στην ασάφεια του όρου ‘νεολαία’, β) στην αφηρημένη διάσταση των θεματικών που προωθούνται, γ) στον τρόπο άσκησης αυτών των πολιτικών από τα κράτη μέλη, δ) στην κυριαρχία του οικονομικού-νεοφιλελεύθερου παραδείγματος, ε) στις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές συνθήκες που επικρατούν σε κάθε χώρα. Η ΕΕ, προκειμένου να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των νέων Ευρωπαίων και των θεσμικών οργάνων της ΕΕ θα πρέπει να αναζητήσει νέους τρόπους ενσωμάτωσης των αναγκών, των επιθυμιών και των οραμάτων των νέων στη λήψη αποφάσεων σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Για τον λόγο αυτό απαιτούνται: α) έρευνες στους ίδιους τους νέους, μελετώντας τις ανάγκες, τις απαιτήσεις, τις προσδοκίες και τα οράματά τους, τους λόγους αποστασιοποίησής τους από τα κοινά και της μειωμένης εμπιστοσύνης στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, καθώς και τις προτάσεις τους για την ενίσχυση των πολιτικών νεολαίας, β) έρευνες σχετικά με τον τρόπο σχεδιασμού και υλοποίησης των πολιτικών νεολαίας από μέρους της ΕΕ.