Λογιστική των Παραγώγων

Abstract

Η ανάπτυξη των κεφαλαιαγορών ενισχύει τον βασικό ρόλο του χρηματοοικονομικού διαχειριστή τόσο ως προς τη χρήση των νέων τεχνικών διαχείρισης των κινδύνων όσο και στην αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας της αντιστάθμισης. Η έννοια του κινδύνου ορίζεται ως η πιθανή αβεβαιότητα σχετικά με τις ταμειακές ροές, που επηρεάζουν την εύλογη αξία των περιουσιακών στοιχείων και των υποχρεώσεων ή την αξία των ταμειακών ροών που σχετίζονται με μελλοντικές συναλλαγές της οικονομικής οντότητας. Ο πιθανός χρηματοοικονομικός κίνδυνος στις διεθνείς επιχειρήσεις, όπως ο κίνδυνος τιμής, ο πιστωτικός κίνδυνος, ο κίνδυνος ρευστότητας, μπορεί να αντισταθμιστεί χρησιμοποιώντας χρηματοοικονομικά μέσα και πιο ειδικά παράγωγα, όπως προθεσμιακά συμβόλαια, συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης, δικαιώματα προαίρεσης και συμφωνίες ανταλλαγής (swaps). Ο λογιστικός χειρισμός για αυτά τα μέσα παρουσιάζεται σύμφωνα με τις βασικές αρχές της λογιστικής αντιστάθμισης οι οποίες επιβάλλονται από τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα και τα Διεθνή Πρότυπα Χρηματοοικονομικής Αναφοράς. Επιπλέον, υπάρχουν αναφορές στις απαιτήσεις σχετικά με τους λογιστικούς κανόνες, τα μοντέλα ταξινόμησης και την επιμέτρηση των αντισταθμισμένων παραγώγων σύμφωνα με τους διεθνείς κανονισμούς.