Η επίδραση του διαφορετικού πολιτισμικού υποβάθρου των εργαζομένων στις εργασιακές τους σχέσεις και στην απόδοσή τους στην εργασία: ο ρόλος της διοίκησης ανθρωπίνων πόρων.

Abstract

Στα τέλη του 20ου και στις αρχές του 21ου αιώνα το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης χαρακτηρίστηκε από αύξηση της διασυνοριακής κινητικότητας ατόμων με υψηλά προσόντα. Στην Ελλάδα, τα πρώτα χρόνια της κρίσης ένα μεγάλο ποσοστό νέων πτυχιούχων και ιδιαίτερα των εξειδικευμένων, αναζητώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και περισσότερες πιθανότητες επαγγελματικής αποκατάστασης με υψηλότερους μισθούς, μετανάστευσε σε ξένη χώρα. Το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης δημιούργησε εργασιακά περιβάλλοντα τα οποία χαρακτηρίζονται από μεγάλη ποικιλομορφία στο εσωτερικό τους. Οι μάνατζερ στα τμήματα διαχείρισης ανθρωπίνων πόρων είναι αυτοί που θα αναλάβουν να ενσωματώσουν στην κουλτούρα των οργανισμών πρακτικές οι οποίες θα μπορούν αποτελεσματικά να διαχειριστούν την πολυπολιτισμικότητα που έχει κάνει την εμφάνισή της. Η αποτελεσματική διαχείριση της διαφορετικότητας είναι ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στην αγορά και επιφέρει καλύτερη οργανωσιακή απόδοση. Η ερευνητική προσπάθεια συνοψίζεται στη διερεύνηση της εμπειρίας Ελλήνων μεταναστών και πως βιώνουν τις πρακτικές του ανθρώπινου δυναμικού στον εργασιακό τους χώρο, οι οποίες αποσκοπούν στην αποδοχή της διαφορετικότητας. Τα αποτελέσματα 77 ερωτηθέντων έδειξαν θετική εμπειρία στο σύνολό τους καθώς στο πολυπολιτισμικό εργασιακό τους περιβάλλον έχουν θετικές αλληλεπιδράσεις με τους συναδέλφους τους και τους προϊστάμενούς τους, δεν γίνονται πομποί μεροληπτικών αξιολογήσεων ή αρνητικών συμπεριφορών, έχουν ευκαιρίες εξέλιξης ανεξάρτητα από την εθνικότητά τους, μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα και αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες. Τέλος, νιώθουν ότι η πολυπολιτισμικότητα ενισχύει την αποτελεσματικότητά τους.