Η εναρμόνιση των 17 στόχων βιώσιμης ανάπτυξης με τα πρότυπα συστήματα διοίκησης: ο αντίκτυπος στην απόδοση των οργανισμών.

Abstract

Η βιώσιμη ανάπτυξη φαίνεται ως ο μόνος τρόπος επιβίωσης οικουμενικά και ως μέσο υλοποίησης, τίθεται η Ατζέντα 2030 που στοιχειοθέτησε ο ΟΗΕ (UN, 2015). Κρίσιμο ρόλο στην επιτυχία του ανωτέρω σκοπού έχουν οι κυβερνήσεις, οι ιδιωτικοί οργανισμοί αλλά και η κοινωνία, με τα Πρότυπα Συστήματα Διοίκησης να διαφαίνονται ως ο κατάλληλος δίαυλος επικοινωνίας και εφαρμογής της βιωσιμότητας (ISO et al., 2018). Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η διερεύνηση των σχέσεων και των αλληλεπιδράσεων μεταξύ του τρίπτυχου της απόδοσης των οργανισμών, των Πρότυπων Συστημάτων και των 17 Αναπτυξιακών Στόχων που έχει θέσει ο ΟΗΕ στην Ατζέντα 2030. Ο σχεδιασμός της έρευνας ορίζεται από την ανάλυση της ανάλογης, επιστημονικής βιβλιογραφίας με επιλεγμένη μεθοδολογία έρευνας, τη Συστηματική Βιβλιογραφική Επισκόπηση. Ο ερευνητικός στόχος, ερευνητικό ερώτημα, της εργασίας ορίζεται ως ‘Ποιοι είναι οι κρίσιμοι παράγοντες εγκατάστασης των Πρότυπων Συστημάτων και με ποιο τρόπο επηρεάζουν την εναρμόνιση της στρατηγικής του οργανισμού με τους στόχους της Ατζέντα 2030;’. Σύμφωνα με την βιβλιογραφία, παρουσιάζονται δεκατέσσερις παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν τις ανωτέρω σχέσεις και είναι οι εξής: η Επικοινωνία, το IMS, ο Κλάδος, η Χώρα, η Διοίκηση της Επιχείρησης, οι Εργαζόμενοι, η Εκπαίδευση, το Κίνητρο Εφαρμογής, η Τεχνολογία, το Μέγεθος Επιχείρησης, η ΕΚΕ, η Κυβέρνηση και η Νομοθεσία, το Κόστος και οι Παγκόσμιες Κρίσεις. Ο βασικός παράγοντας της υιοθέτησης των προτύπων συστημάτων και της εναρμόνισης των επιχειρήσεων με την βιωσιμότητα, είναι το κίνητρο της εφαρμογής τους. Ακολουθούν η εκπαίδευση, η τεχνολογία και το μέγεθος του οργανισμού. Είναι σημαντικό να τεθεί ότι, ο βασικότερος παράγοντας που διαμορφώνει το κίνητρο εφαρμογής, είναι η κουλτούρα του οργανισμού, η οποία είναι απόρροια της Διοίκησης της Επιχείρησης. Συνεπώς, εκπαιδεύοντας κατάλληλα τα μέλη της Διοίκησης των οργανισμών, ώστε να αποκτήσουν μία ουσιαστική κουλτούρα βιωσιμότητας, είναι εφικτό και το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η παρούσα έρευνα οριοθετείται από τους παρακάτω περιορισμούς. Η επιλεγμένη μεθοδολογία, βασίζεται σε θεωρητικά δεδομένα και δεν παρέχει εμπειρικά ευρήματα. Επιπλέον, δεν καλύπτει το πλήρες διαθέσιμο, επιστημονικό, ερευνητικό έργο, μιας και υφίστατο περιοριστικοί παράγοντες στις πηγές αναζήτησης. Τα ερευνητικά κενά που v εντοπίστηκαν, αφορούν τα γεωγραφικά πλαίσια των υπαρχόντων ερευνητικών προσεγγίσεων, το επιλεγμένο μέγεθος των επιχειρήσεων, μιας και εντοπίστηκε διακριτό κενό για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τη συμβολή της Διαχείρισης του Ανθρώπινου Δυναμικού στην Βιωσιμότητα των επιχειρήσεων και τον πρακτικό τρόπο συνεισφοράς της τεχνολογίας στον ανωτέρω σκοπό. Τέλος, η παρούσα έρευνα συμβάλει στο ερευνητικό έργο, υιοθετώντας ένα πολύ-παραγοντικό πρίσμα, για την αποσαφήνιση των αλληλεπιδράσεων του ανωτέρω τρίπτυχου.