Πορνογραφία ανηλίκων στο διαδίκτυο.

Abstract

Ίσως η πιο τραγική πτυχή του διαδικτύου και της διάδοσης της ψηφιακής τεχνολογίας ήταν η ικανότητα τους να διευκολύνουν την παραγωγή και τη διανομή παιδικής πορνογραφίας και άλλων μορφών σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών. Πριν από την εμφάνιση αυτών των τεχνολογιών, τέτοιου είδους υλικό ήταν δύσκολο να μεταφερθεί χωρίς ανίχνευση, η παραγωγή παρεμποδιζόταν από την ανάγκη επεξεργασίας του φιλμ και ο εξοπλισμός ήταν δαπανηρός και σχετικά δύσκολος στη χρήση. Καθώς η ψηφιακή τεχνολογία έχει καταστεί ευρύτερα διαθέσιμη και το διαδίκτυο πιο διάχυτο, υπήρξε αντίστοιχη αύξηση στον αριθμό των διώξεων παιδικής πορνογραφίας. Αν και αυτό εξηγείται εν μέρει από την αλλαγή των προτεραιοτήτων των υπηρεσιών επιβολής του νόμου, αυτό είναι αναμφίβολα μια απάντηση στη διάδοση της παιδικής πορνογραφίας στο διαδίκτυο και στην αύξηση της πρόσβασης στην τεχνολογία μέσω της οποίας υπάρχει πρόσβαση, παραγωγή και διανομή τέτοιου υλικού. Δεδομένων των ανωτέρω καθίσταται εξαιρετικά σημαντική η έρευνα του φαινομένου και του τρόπου αντιμετώπισής του στην ελληνική έννομη τάξη μέσω του Ποινικού Κώδικα. Στο πρώτο μέρος, λοιπόν, της παρούσας εργασίας παραθέτονται κάποιες εισαγωγικές πληροφορίες που αφορούν το ηλεκτρονικό έγκλημα και το άρθρο 348Α ΠΚ, στο οποίο τυποποιείται ποινικά η πορνογραφία ανηλίκων. Στη συνέχεια, στο δεύτερο κεφάλαιο εντοπίζονται οι προσπάθειες αντιμετώπισης του φαινομένου σε εθνικό (από τον Ν. 5060/1931 έως και τον Ν. 4619/2019), ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, ενώ πραγματοποιείται και μια συγκριτική επισκόπηση του ελληνικού νομοθετικού πλαισίου με αυτά άλλων χωρών ανά τον κόσμο. Μετά από εξέταση των ανωτέρω, θα εισέλθουμε στον «πυρήνα» του αδικήματος, προσεγγίζοντας ερμηνευτικά τα μείζονα ζητήματα, προτάσσοντας τις θέσεις της νομολογίας επί του ερευνώμενου θέματος, ακολουθώντας κριτική αποτίμηση αυτών ενόψει των θέσεων της επιστήμης, κατόπιν δε, καταγράφοντας τα σχετικά συμπεράσματα από την αξιολόγηση και των δύο. Τέλος, στο τελευταίο μέρος της παρούσας εργασίας θα εξεταστούν οι ειδικές μορφές εμφάνισης του εγκλήματος, δηλαδή η απόπειρα και η συμμετοχή στις διάφορες μορφές τέλεσης του εγκλήματος.