Νομικά ζητήματα προστασίας προσωπικών δεδομένων στον τραπεζικό τομέα και υπολογιστική νέφους

Abstract

Με την παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρείται η παρουσίαση των βασικών αξόνων του κανονιστικού πλαισίου συμμόρφωσης και των υποχρεώσεων των τραπεζικών ιδρυμάτων σε σχέση με το νομοθετικό και κανονιστικό πλαίσιο που διέπει την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα στο πλαίσιο της ειδικής σχέσης εμπιστοσύνης ανάμεσα σε τράπεζες και τους πελάτες αυτών, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί μετά την θέση σε ισχύ του Γενικού Κανονισμού για την Προστασία των Δεδομένων (ΕΕ) 2016/679 και του νόμου 4624/2019. Στο πρώτο μέρος της διπλωματικής εργασίας αναλύεται η έννοια της ιδιωτικότητας στον οικονομικό και φορολογικό τομέα, ενώ εξετάζεται η σχέση του δικαιώματος στην ιδιωτικότητα με το δικαίωμα στην προστασία προστασίας των προσωπικών δεδομένων. Στη συνέχεια, εξετάζεται το ιστορικό πλαίσιο της νομοθεσίας προστασίας προσωπικών δεδομένων στον ευρωπαϊκό χώρο, ενώ παρουσιάζονται και γενικά στοιχεία που αφορούν τον Κανονισμό (ΕΕ) 2016/679 και το νόμο 4624/2019 και τις αλλαγές που επέφεραν, σε σχέση με το προϊσχύσαν πλαίσιο της Οδηγίας 95/46/ΕΚ και του νόμου 2472/1997. Στο δεύτερο μέρος, αναλύεται η σχέση ανάμεσα σε τραπεζικά ιδρύματα και τους πελάτες τους, ενώ παρουσιάζονται και οι υποχρεώσεις που ενέχουν τα τραπεζικά ιδρύματα έναντι των πελατών τους στο πλαίσιο της σχέσης αυτής. Στη συνέχεια, γίνεται εκτενής αναφορά στις υποχρεώσεις των τραπεζών που αφορούν την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα των πελατών τους, αλλά και στη διαδικασία συλλογής και επεξεργασίας των προσωπικών δεδομένων των πελατών από τα τραπεζικά ιδρύματα. Περαιτέρω, θίγονται ειδικότερα ζητήματα εφαρμογής της νομοθεσίας προστασίας προσωπικών δεδομένων στα πιστωτικά ιδρύματα. Πιο συγκεκριμένα, αναλύεται η φύση του τραπεζικού απορρήτου, το οποίο πέραν της ειδικής του προστασίας, προστατεύεται και από τη νομοθεσία περί προσωπικών δεδομένων. Επιπροσθέτως, γίνεται αναφορά στα ζητήματα προστασίας προσωπικών δεδομένων που έχουν ανακύψει μετά την εισαγωγή των διαδικασιών πώλησης ή εκχώρησης της διαχείρισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων σε Εταιρείες Ειδικού Σκοπού, βάσει του νόμου 4354/2015. Τέλος, στο τρίτο μέρος, αναλύονται τα μοντέλα και οι τεχνολογίες υπολογιστικής νέφους που υιοθετούνται από τους χρηματοπιστωτικούς θεσμούς στο πλαίσιο του μετασχηματισμού των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων τους. Το υπολογιστικό νέφος δύναται να αυξήσει την αποδοτικότητα και την ευελιξία αλλά και να επιφέρει σημαντική εξοικονόμηση σε κόστη που μπορούν να ανακατανεμηθούν σε προγράμματα προσανατολισμένα στους πελάτες και στις υπηρεσίες. Ωστόσο, η ευρεία υιοθέτησή του έχει εμποδιστεί από το αίσθημα ανασφάλειας και παραβίασης της ιδιωτικότητας στο σύχρονο επιγραμμικό περιβάλλον. Λαμβάνοντας υπόψιν τους περιορισμούς των υπαρχόντων ταξινομήσεων των απειλών ασφαλείας για τα συστήματα υπολογιστικού νέφους, στην παρούσα εργασία παρουσιάζεται μια εναλλακτική κατηγοριοποίηση που διακρίνει τους κινδύνους για τα συστήματα νέφους σε τρεις κατηγορίες. Αναλύεται, επίσης, η φύση των συμβάσεων παροχής υπηρεσιών νέφους, οι οποίες εντάσσονται σε ένα γενικότερο πλαίσιο διακυβέρνησης των συστημάτων αυτών.