Ενδοομιλικές συναλλαγές: κανόνες τιμολόγησης αγαθών και υπηρεσιών μεταξύ συνδεδεμένων επιχειρήσεων στο πλαίσιο του νέου Κ.Φ.Ε. (ν.4172/2013) και του Κ.Φ.Δ. (ν.4174/2013)

Abstract

Οι ενδοομιλικές συναλλαγές αποτελούν ένα θέμα μεγάλης βαρύτητας για όλες τις επιχειρήσεις με διασυνοριακές καθώς και εγχώριες ενδοομιλικές συναλλαγές και απαιτεί ένα επιδέξιο φορολογικό σχεδιασμό. Η σχετική νομοθεσία περιλαμβάνει ένα ιδιαίτερα αυστηρό κανονιστικό πλαίσιο για την λειτουργία των επιχειρήσεων ούτως ώστε να αποδίδουν τους ανάλογους φόρους και να μην αποκρύπτουν εισοδήματα. Στη χώρα μας η εφαρμογή των ενδοομιλικών συναλλαγών μέσω συνδεδεμένων επιχειρήσεων βρίσκεται σε αρχικό στάδιο ενώ δεν έχουν γίνει αρκετές έρευνες πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα. Η αρμόδια φορολογική αρχή εισήγαγε με το άρθρο 26 του ν.3728/2008 για πρώτη φορά την έννοια των ενδοομιλικών συναλλαγών, ενώ σήμερα αποτελούν σημαντικό κομμάτι τόσο του ισχύοντος Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (ν. 4172/2013, άρθρα 2ζ, 50 & 51) όσο και του Κώδικα Φορολογικών Διαδικασιών (ν. 4174/2013, άρθρα 21, 22 & 56). Στην παρούσα μελέτη αναλύονται σε ποιες περιπτώσεις υπάρχει η υποχρέωση οι επιχειρήσεις να τεκμηριώνουν τις τιμές των ενδοομιλικών συναλλαγών, καθώς και οι μέθοδοι που προτείνονται από τον Ο.Ο.Σ.Α και εγκρίνονται από την ελληνική φορολογική αρχή έτσι ώστε να επιτευχθεί η εν λόγω τεκμηρίωση.

Η συνεισφορά αυτής της μελέτης έγκειται στην καλύτερη κατανόηση της λειτουργίας της ενδοομιλικής τιμολόγησης, από τις επιχειρήσεις – ομίλους.

Λέξεις κλειδιά: Ενδοομιλική τιμολόγηση, Φορολογική Αρχή, Εταιρία, Όμιλος, Ο.Ο.Σ.Α, Ελληνική Νομοθεσία