‘‘Οι προοπτικές του Στρατηγικού Προσανατολισμού της ΕΕ και οι προκλήσεις για την Ευρωπαϊκή Ασφάλεια και Άμυνα.’’

Abstract

Οι διεθνείς οργανισμοί διέπονται από θεσμούς και δομή η οποία ακολουθεί την αντίστοιχη των κρατών - μελών (Κ-Μ) τους με ελάχιστες διαφορές. Στο επίπεδο αυτό και στους μεγαλύτερους υπερεθνικούς οργανισμούς στους οποίους εμπεριέχονται υπερεθνικά και διακρατικά στοιχεία διακυβέρνησης όπως η Ε.Ε, η δομή αυτή διαθέτει και πυλώνα εξωτερικής πολιτικής. Για πολλές δεκαετίες, και ιδιαίτερα μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει στερηθεί την ενοποιητική διαδικασία στα ζητήματα ασφάλειας και άμυνας, σε αντίθεση με τα θέματα της οικονομικής ενσωμάτωσης των κρατών μελών της. Τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα μετά το 2016, η μέχρι τότε εξαιρετικά αργή και αποσπασματική εξέλιξη της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) άρχισε να αλλάζει ρυθμό. Οι διεθνείς εξελίξεις αλλά και η κατάσταση ασφάλειας στο εσωτερικό της Ε.Ε. έχει στρέψει τα Κ-Μ προς την κατεύθυνση της οικοδόμησης μιας πιο αποτελεσματικής πολιτικής στους τομείς αυτούς.

Γενικότερα η εφαρμογή της διπλωματίας και της επιτυχημένης εξωτερικής πολιτικής δράσης απαιτεί την στήριξη από αντίστοιχους πυλώνες ισχύος προκειμένου το επιθυμητό αποτέλεσμα να είναι αυτό που επιθυμεί ο ασκούμενος την δράση αυτή. Ως εκ τούτου η επένδυση στην σκληρή ισχύ είναι αυτονόητη ιδιαίτερα όταν το συνολικό μέγεθος των μερών που ορίζουν τον διεθνή οργανισμό είναι τέτοιο που μπορεί να υποστηρίξει και αμυντικό πυλώνα.

Στην παρούσα διατριβή θα εξετάσουμε την προοπτική ανάπτυξης ενός τέτοιου πυλώνα στο πλαίσιο της εξωτερικής δράσης της ΕΕ υπό το πρίσμα της παρούσας στρατηγικής που εφαρμόζει, αναλύοντας και τις προκλήσεις οι οποίες εγείρονται από αυτόν τον προσανατολισμό για την ασφάλεια και άμυνά της.