Η αρχή του υπεύθυνου δανεισμού και η προληπτική λειτουργία της έναντι της υπερχρέωσης

Abstract

Αντικείμενο της παρούσας εργασίας αποτελεί η αρχή του υπεύθυνου δανεισμού στις Οδηγίες για την καταναλωτική και την ενυπόθηκη πίστη με έμφαση στην προληπτική της λειτουργία της έναντι του φαινομένου της υπερχρέωσης. Αρχικά, παρουσιάζονται εισαγωγικά στοιχεία για το πρόβλημα της υπερχρέωσης και την προσπάθεια του εθνικού μας νομοθέτη να αντιμετωπίσει αυτό με το Ν. 3869/2010. Εν συνεχεία, έπονται δύο κεφάλαια. Στο πρώτο εξ αυτών παρουσιάζεται το ρυθμιστικό πλαίσιο των δύο Οδηγιών. Συγκεκριμένα, γίνεται προσπάθεια προσδιορισμού των δικαιολογητικών βάσεων της ρυθμιστικής παρέμβασης στον τομέα της καταναλωτικής και της στεγαστικής πίστης, παρατίθενται αναγκαίοι ορισμοί, όπως αυτός της καταναλωτικής και της στεγαστικής πίστης, επιχειρείται ο προσδιορισμός της σχέσης τράπεζας- πελάτη και παρουσιάζονται βασικά σημεία των δύο Οδηγιών (όπως υποκειμενικό και αντικειμενικό πεδίο). Τέλος, γίνεται μια σύντομη συγκριτική επισκόπηση των δύο Οδηγιών. Στο δεύτερο κεφάλαιο, γίνεται προσπάθεια προσέγγισης του περιεχομένου της αρχής του υπεύθυνου δανεισμού και των ειδικότερων εκφάνσεών της. Ειδικότερα, δίνεται ο ευρύς και ο στενός ορισμός της αρχής, παρουσιάζεται η προληπτική της λειτουργία και προβάλλονται οι υποχρεώσεις του πιστωτικού ιδρύματος (προσυμβατική πληροφόρηση, παροχή επαρκών εξατομικευμένων εξηγήσεων και αξιολόγηση πιστοληπτικής ικανότητας), η υποχρέωση του δανειοδότη (καθήκον αλήθειας) αλλά και τα δικαιώματά του (υπαναχώρηση, πρόωρη εξόφληση).