Ο θεσμός της αντιπροσώπευσης - πληρεξουσιότητας: διεπιστημονική (νομική και οικονομική) θεώρηση της σύγκρουσης συμφερόντων των μερών

Abstract

Στόχο της παρούσης διπλωματικής εργασίας αποτελεί η διερεύνηση των θεσμών της άμεσης αντιπροσώπευσης και κατ’ επέκταση της πληρεξουσιότητας, δηλαδή της εξουσίας προς αντιπροσώπευση, τόσο από τη σκοπιά της νομικής όσο και της οικονομικής επιστήμης. Αρχικά, στο γενικό μέρος, επιχειρείται η σκιαγράφηση των ουσιωδών στοιχείων των παραπάνω εννοιών, όπως αυτά προκύπτουν από τις οικείες διατάξεις του ισχύοντος ελληνικού Αστικού Κώδικα. Από την άλλη πλευρά, το ειδικό μέρος αποτελείται από δύο ενότητες, οι οποίες διακρίνονται με βάση το κριτήριο της υπαρκτής ή μη πληρεξουσιότητας. Όσον αφορά στην πρώτη, με αφετηρία το πρότυπο της τέλειας σύμβασης, όπως αυτό διαμορφώθηκε μέσω της Οικονομικής Ανάλυσης του Δικαίου, ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στο στοιχείο της ασύμμετρης πληροφόρησης, το οποίο διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο στην αλληλεπίδραση των εμπλεκόμενων μερών. Παράλληλα, παρουσιάζονται και ορισμένες προτάσεις οικονομικού χαρακτήρα, που μπορούν να συμβάλουν αποφασιστικά στην αντιμετώπιση των κοστών αντιπροσώπευσης. Εν συνεχεία, στη δεύτερη ενότητα, εξετάζονται οι κυριότεροι λόγοι που μπορούν να οδηγήσουν σε ανεπιτυχή έκβαση της αντιπροσωπευτικής σχέσης, υπό το πρίσμα της παύσης και της έλλειψης πληρεξουσιότητας. Τέλος, γίνεται διακριτή αναφορά στη νομική αντιμετώπιση των δικαιοπραξιών που καταρτίζονται υπό αυτές τις συνθήκες, μια πραγματικότητα που βεβαίως δε θα μπορούσε να αφήσει αδιάφορους όχι μόνο τον Έλληνα νομοθέτη, αλλά και τα ελληνικά δικαστήρια. Μέσα από τις ανωτέρω θεματικές, διαφαίνονται με ακρίβεια τα συγκρουόμενα συμφέροντα των εμπλεκόμενων μερών. Με γνώμονα, λοιπόν, την ενοποίηση της ανάλυσης, καθίσταται δυνατή η πληρέστερη θεμελίωση και επεξήγηση της πολυδιάστατης τριμερούς σχέσης, που αναφύεται ανάμεσα στον αντιπρόσωπο, τον αντιπροσωπευόμενο και τον τρίτο αντισυμβαλλόμενο.