Ο ανταγωνισμός Ρωσίας - Δύσης στην κρίση της Ουκρανίας μέσω της Θεωρίας Παιγνίων

Abstract

Η στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2014 με αποκορύφωμα την προσάρτηση της Κριμαίας αποτελεί ορόσημο για την μετά-ψυχροπολεμική ευρωπαϊκή ασφάλεια. Η Ουκρανική κρίση η οποία ξέσπασε το Νοέμβριο του 2013 αποτελεί την πρώτη κρίση μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου όπου η αντιπαράθεση μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτείων Αμερικής έφτασε σε ένα υψηλό επίπεδο. Στόχος της εργασίας είναι η μελέτη του ανταγωνισμού και της συμπεριφοράς της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Δύσης (ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ), στο πλαίσιο της Ουκρανικής κρίσης του 2014. Θα εξεταστούν η απόφαση και τα κίνητρα που ώθησαν τη Ρωσία να επέμβει στη Ουκρανία και να προσαρτήσει την Κριμαία και την αντίστοιχη αντίδραση της Δύσης στις κινήσεις της Ρωσίας όπως επίσης και τη λογική της επιλογής των συγκεκριμένων κινήσεων από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Αυτό θα γίνει μέσω της θεωρίας παιγνίων, η οποία αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο ανάλυσης των Διεθνών Σχέσεων, αλλά και υπό το πρίσμα της κυρίαρχης θεώρησης των Διεθνών Σχέσεων του Ρεαλισμού. Η παρούσα εργασία διαρθρώνεται σε τέσσερα κεφάλαια. Στο πρώτο κεφάλαιο παρουσιάζονται το νομικό καθεστώς της Κριμαίας, οι σχέσεις Ρωσίας – Ουκρανίας και το χρονικό της κρίσης. Στο επόμενο αναλύονται το διεθνές σύστημα, και η απόφαση της Ρωσίας να επέμβει, σύμφωνα με τη θεώρηση του ρεαλισμού. Στο τρίτο κεφάλαιο γίνεται μία εισαγωγή στη θεωρία και στα μοντέλα παιγνίων. Τέλος, στο τέταρτο κεφάλαιο παρουσιάζονται τα μοντέλα παιγνίων, τα οποία εξηγούν τις στρατηγικές επιλογές Ρωσίας και Δύσης.