Στρατιωτικές δαπάνες Ελλάδας και Τουρκίας και το μοντέλο του Ισραήλ

Abstract

Οι αμυντικοί εξοπλισμοί αποτελούν μια αναγκαιότητα για κάθε χώρα που θέλει να διατηρήσει την εθνική και εδαφική της ανεξαρτησία. Για το λόγο αυτό δαπανούνται παγκοσμίως υπέρογκα ποσά για την άμυνα τα οποία δεν επηρεάζουν μόνο την στρατιωτική ισχύ μιας χώρας αλλά όλους ανεξαιρέτως τους τομείς της οικονομίας της. Είναι γεγονός ότι εξαιτίας της οικονομικής κρίσης ο αμυντικός προϋπολογισμός της Ελλάδας έχει περιοριστεί κατά πολύ σε σχέση με την προ της οικονομικής κρίσης περίοδο. Ταυτόχρονα, η Τουρκία εντείνει τα στρατιωτικά της προγράμματα επιθετικής κυρίως φιλοσοφίας με τα οποία επιθυμεί (ίσως περισσότερο από ποτέ άλλοτε) να επιτύχει μια ρεαλιστική ανατροπή της ισορροπίας στρατιωτικής ισχύος στα σημεία ενδιαφέροντος με απώτερο στόχο, την αλλαγή συνόρων υπέρ της. Η αδυναμία εξεύρεσης των απαραίτητων κονδυλίων για την ανανέωση των οπλικών συστημάτων που διαθέτουν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις στον απαιτούμενο βαθμό, έχει ενθαρρύνει, την Τουρκία. Παρόλα αυτά η Ελλάδα ακόμη και σήμερα είναι μια ισχυρή στρατιωτική δύναμη που μάλιστα έχει διατηρήσει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της έναντι της ποσοτικής υπεροπλίας της Τουρκίας. Η πλειονότητα των κρατών εξοπλίζουν τις Ένοπλες Δυνάμεις τους μέσω αγορών από το εξωτερικό. Η Τουρκία φαίνεται να έχει προχωρήσει στις κατάλληλες μεταρρυθμίσεις, που έχουν ενισχύσει το επενδυτικό της προφίλ αποκτώντας τεχνογνωσία μέσω από τα δικά της εξοπλιστικά προγράμματα με σκοπό βέβαια να ενισχύσει τον βαθμό αυτάρκειάς της σε αμυντικό εξοπλισμό. Σε αυτό το πλαίσιο, η παρούσα διατριβή, επιχειρεί μέσω της σύγκρισης των στρατιωτικών μοντέλων των δύο χωρών, να συμβάλλει με την διατύπωση προτάσεων σχετικών με την επανεκκίνηση της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας και την υιοθέτηση του μοντέλου του Ισραήλ. Η ιστορία του οικονομικού θαύματος του Ισραήλ επενδύοντας στις ένοπλες δυνάμεις αποτελεί ένα παράδειγμα προς μίμηση για την Ελλάδα. Δύο χώρες οι οποίες μοιάζουν σε πολλά, μπορούν μέσω της στρατιωτικής συνεργασίας να εξελιχθούν ακόμη περισσότερο, ανταλλάσσοντας εμπειρίες, τεχνολογία, τεχνογνωσία αναβαθμίζοντας την επαγγελματική κατάρτιση των στελεχών τους αλλά και της αμυντικής βιομηχανίας και ιδιαίτερα της Ελλάδας.