Περιορισμός της παραποίησης των οικονομικών καταστάσεων

Abstract

Το φαινόμενο της παραποίησης των οικονομικών καταστάσεων αποτελεί ένα θέμα που έχει απασχολήσει έντονα τις ρυθμιστικές αρχές και τους επενδυτές.Η υιοθέτηση των Διεθνών Προτύπων Χρηματοοικονομικής Αναφοράς (ΔΠΧΑ)και των Διεθνών Προτύπων Ελέγχου (ΔΠΕ), αλλά και οι μεταγενέστερες τροποποιήσεις υπαρχόντων Προτύπων έχουν ως στόχο την βελτίωσητης ποιότητας των χρηματοοικονομικών αναφορώνκαι την αποφυγή εφαρμογής πρακτικών χειραγώγησης κερδών.Η εφαρμογή των Διεθνών Προτύπων αύξησε την αξιοπιστία, την διαφάνεια και την συγκρισιμότητα των οικονομικών καταστάσεων, περιορίζοντας την διακριτική ευχέρεια της διοίκησης να προβαίνει σε υποκειμενικές εκτιμήσεις.Παρά το γεγονός ότι τα ΔΠΧΑ/ΔΠΕ συνδέονται με μείωση της χειραγώγησης κερδών, δεν αποτελούν πανάκεια, καθώς η ποιότητα των χρηματοοικονομικών πληροφοριών εξαρτάται από τα κίνητρα της διοίκησηςκαι την αποτελεσματικότητα των μηχανισμών επιβολής του νόμου. Σκοπός της εργασίας είναι ναδιερευνήσει την αποτελεσματικότητα των Διεθνών Προτύπων και του έργου των ελεγκτών ως προς την διασφάλιση πως οι οικονομικές καταστάσεις δεν περιλαμβάνουν παραπλανητικές πληροφορίες.Εξετάζει την ύπαρξη σημαντικών διαφορών μεταξύ χρηματοοικονομικών δεικτών ανάμεσα σε επιχειρήσεις με ενδείξεις παραποίησης και χωρίς ενδείξεις παραποίησης με στόχο την ανάπτυξη ενός υποδείγματος, το οποίο να ανιχνεύει τους παράγοντες που σχετίζονται με παραποίηση των οικονομικών καταστάσεων.Χρησιμοποιήθηκαν ένα δείγμα 25 επιχειρήσεων χωρίς ενδείξεις παραποίησης και ένα δείγμα 25 επιχειρήσεωνμε ενδείξεις παραποίησης (XAA) για την χρήση 2018, καθώς επίσηςκαι 10 μεταβλητές, βάσει της διεθνούς βιβλιογραφίας, ως πιθανές ενδείξεις παραποίησης. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι επιχειρήσεις με υψηλούς τους δείκτες υποχρεώσεις προς το σύνολο των στοιχείων του ενεργητικού και τις απαιτήσεις προς τις πωλήσεις είναι περισσότερο πιθανό να παραποιούν τα οικονομικά τους αποτελέσματα