Η κρίση της Λιβύης 2011: Όρια, προβληματισμοί και αποτελέσματα του σύγχρονου μοντέλου πολέμου δι' αντιπροσώπων (PROXY WAR)

Abstract

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι διαμέσου της συνοπτικής παρουσίασης της Λιβυκής Κρίσης (2011) και του τρόπου που αυτή διαχειρίστηκε από την παγκόσμια κοινότητα με τις αποφάσεις και ενέργειες διεθνών οργανισμών και συνασπισμών κρατών, να αναδειχθούν οι προβληματισμοί και τα όρια που τίθενται στις διεθνείς επεμβάσεις (interventions) που αποσκοπούν στην αντροπή υφιστάμενων καθεστώτων από αντικαθεστωτικές δυνάμεις ή στην αντιμετώπιση ανθρωπιστικής κρίσεως λόγω εμφύλιας διαμάχης, με τη χρήση μεθόδων "πολέμου δι' αντιπροσώπων". Τα παραπάνω θα αναδειχθούν, με την υιοθέτηση μίας "παγωμένης εικόνας" της Λιβύης με την έναρξη της αντίστοιχης εξέγερσης στη χώρα εως και την κατάληψη της Τρίπολης και το θάνατο του Καντάφι, χωρίς να υπεισέλθουμε στην κλασική ανάλυση της λιβυκής κοινωνίας και των πολιτικών αιτιών που εξηγούν την συγκεκριμένη εξέγερση. Ουσιαστικά η όλη "Λιβυκή περίπτωση", συνιστά ένα "trigger point" για την περαιτέρω εξέταση των παραγόντων που υπεισέρχονται στην ανάληψη και διεξαγωγή του "πολέμου δι΄αντιπροσώπων" ως φαινόμενο και πρακτική. Ως εκ τούτου, αποτελούν κύρια αντικείμενα της παρούσας, το τι ορίζεται ως proxy war, το ποιοί δρώντες έχουν τέτοια προσέγγιση στη στρατηγική τους, οι αιτίες (αίτια) που ένας εξωτερικός δρων αναλαμβάνει την διεξαγωγή τους σε μια κρίση ή επέμβαση, το πως υλοποιείται αυτή και τέλος εαν εκτιμάται οτι υφίσταται τάση μείζονας υιοθέτησης αυτών των πρακτικών στο μελλοντικό επιχειρησιακό περιβάλλον. Μέσα από την ανάπτυξη αυτή, εκτιμούμε, οτι θα αναδειχθούν οι προβληματισμοί των "πολέμων δι' αντιπροσώπων" (proxy wars) τα υπέρ και τα κατά τους καθώς και τα νομικά και πρακτικά όριά τους.