Η εκπαιδευτική διπλωματία (Ε.Δ), ως υποκατηγορία δημόσιας διπλωματίας, και η συνεισφορά της στην άσκηση της σύγχρονης εξωτερικής πολιτικής των κρατών της Ε.Ε. μέσω της ήπιας ισχύος. Mελέτη περιπτώσεων της Μεγάλης Βρετανίας και των Η.Π.Α στην άσκηση εκπαιδευτικής διπλωματίας.

Abstract

Στόχευση της παρούσης εργασίας είναι αφενός να οροθετήσει την εκπαιδευτική διπλωματία σε θεωρητικό επίπεδο και αφετέρου να δείξει σε πρακτικό επίπεδο (με την παρουσίαση δύο παραδειγμάτων επιτυχούς άσκησης εκπαιδευτικής και πολιτισμικής διπλωματίας των χωρών των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας) τον τρόπο άσκησης αποτελεσματικής πολιτιστικής και εκπαιδευτικής διπλωματίας, ενώ παράλληλα επιχειρεί να σκιαγραφήσει την εκπαιδευτική διπλωματική δραστηριότητα της Ελλάδος τόσο στο Ευρωπαϊκό, όσο και στο ευρύτερο διεθνές περιβάλλον (μέσα από την καταγραφή και σύντομη παρουσίαση οργανισμών, φορέων, συμπράξεων. Δικτύων που εμπλέκονται στην άσκηση Εκπαιδευτικής Διπλωματίας). Επιπρόσθετα, επιχειρείται η ανάδειξη της Εκπαιδευτικής διπλωματίας, ως κλάδου της Πολιτιστικής Διπλωματίας, που εντάσσεται σε μία διαφορετική προσέγγιση άσκησης εξωτερικής πολιτικής, πέραν της παραδοσιακής διπλωματίας στην σύγχρονη εποχή, και αφορά όχι μόνο τα κράτη και τις κυβερνήσεις, αλλά εμπλέκει την κοινωνία των πολιτών και τους μη κρατικούς δρώντες, οι οποίοι μπορούν άμεσα ή έμμεσα, συνειδητά ή ασυνείδητα, να επηρεάσουν τις εξελίξεις και να διαδραματίσουν ρόλο στην διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής ενός κράτους ή να κατευθύνουν τάσεις και αντιλήψεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Τέλος, γίνονται κάποιες επισημάνσεις σχετικά με το τι θα μπορούσε να βελτιωθεί στην ελληνική εκπαιδευτική διπλωματία, να υιοθετηθούν κάποιες καλές πρακτικές, ούτως ώστε να αναδειχθεί περαιτέρω η χρηστικότητά της και να εργαλειοποιηθεί αποτελεσματικότερα ως μέσο άσκησης αλλά και χάραξης ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και επιρροής σε χώρες του εξωτερικού

The aim of this paper is, on the one hand, to define conceptually the term educational diplomacy on a theoretical level and, on the other hand, to show on a practical level (through the presentation of two examples of successful educational and cultural diplomacy in the USA and Great Britain) how to practice effective cultural and educational diplomacy; while, at the same time, it attempts to outline the educational diplomatic activity of Greece both in the European and in the wider international environment, as well (through the recording and brief presentation of organizations, institutions, partnerships, international networks involved in the practice of Educational Diplomacy). In addition, there is an effort to promote Educational diplomacy, as a branch of Cultural Diplomacy, and as a differentiated “soft power” approach to foreign policy, in parallel to the traditional one, which concerns not only states and governments, but also involves civil society and non-state actors, who can directly or indirectly, consciously or unconsciously, exert influence on international relations and developments and play a role in shaping a state's foreign policy or directing trends and perceptions globally. Finally, some remarks are made on what could be improved in Greek educational diplomacy, stressing the necessity to adopt some good practices, in order to further highlight its usefulness and its more effective use as a means of exercising and formulating Greek foreign policy and influence in countries all over the world.