Η σχέση της ενδυνάμωσης και της συναισθηματικής νοημοσύνης με την ατομική εργασιακή απόδοση: μια έρευνα πεδίου

Abstract

Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η διερεύνηση της επίδρασης της συναισθηματικής νοημοσύνης και της ψυχολογικής ενδυνάμωσης στην ατομική εργασιακή απόδοση, όπως αυτή προκύπτει από την υλοποίηση μελέτης περίπτωσης σε πολυεθνικό οργανισμό παροχής νομικών υπηρεσιών και συγκεκριμένα στις παραγωγικές διευθύνσεις των παραρτημάτων Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Βάσει της αρχής της τριγωνικότητας, εφαρμόστηκε ποσοτική και ποιοτική έρευνα. Η ποσοτική έρευνα διενεργήθηκε με τη χρήση προσαρμοσμένου στις ανάγκες της μελέτης ερωτηματολογίου που συμπληρώθηκε από 206 εργαζόμενους, ενώ η ποιοτική έρευνα εφαρμόστηκε με την πραγματοποίηση τριών ατομικών συνεντεύξεων και μίας πενταμελούς ομάδας εστίασης. Σύμφωνα με τα ευρήματα, διαπιστώθηκε ότι υπάρχει στατιστικά σημαντική και θετική συσχέτιση τόσο μεταξύ συναισθηματικής νοημοσύνης και ατομικής εργασιακής απόδοσης όσο και μεταξύ ψυχολογικής ενδυνάμωσης και ατομικής εργασιακής απόδοσης. Επίσης, βρέθηκε ότι η ψυχολογική ενδυνάμωση επιδρά θετικά στην ατομική εργασιακή απόδοση και αποτελεί σημαντικότερο παράγοντα επηρεασμού συγκριτικά με τη συναισθηματική νοημοσύνη. Από τα ευρήματα της έρευνας προκύπτει ότι οι ψυχολογικά ενδυναμωμένοι εργαζόμενοι τείνουν να αποδίδουν καλύτερα στην εργασία τους, εύρημα που καλεί τους οργανισμούς για την ανάληψη πρωτοβουλιών που στοχεύουν στην άρση των σχετικών εμποδίων και στην τροποποίηση των οργανωσιακών συνθηκών που αποδυναμώνουν ψυχολογικά τους εργαζόμενους. Σε διοικητικό επίπεδο, πρακτικές που μπορούν να ενισχύσουν την ψυχολογική ενδυνάμωση των εργαζομένων περιλαμβάνουν την ενθάρρυνση της εμπλοκής τους στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, τον εμπλουτισμό της εργασίας, την αναβάθμιση της αυτονομίας και ανεξαρτησίας τους, τη διασφάλιση επαρκών πόρων, την οικοδόμηση ευνοϊκών εργασιακών συνθηκών και τη βελτίωση της οργανωσιακής επικοινωνίας. Μελλοντικές έρευνες θα πρέπει να εξετάσουν την επιρροή της συναισθηματικής νοημοσύνης και της ψυχολογικής ενδυνάμωσης στην ατομική εργασιακή απόδοση σε μεγαλύτερους εργασιακούς πληθυσμούς, εστιάζοντας στους μηχανισμούς με τους οποίους είναι εφικτή η ενίσχυση της ψυχολογικής ενδυνάμωσης στο πλαίσιο της διοίκησης των ανθρώπινων πόρων.