Ιστορική εξέλιξη μη εξυπηρετούμενων δανείων και τρόποι αντιμετώπισης

Abstract

Εν έτη 2019, το πρόβλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων εξακολουθεί να επισκιάζει την ελληνική οικονομία και η αναζήτηση μια λύσης είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Από το 2002-2008 τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια ήταν σε χαμηλό ποσοστό και οι τράπεζες χορηγούσαν δάνεια αγνοώντας τον πιστωτικό κίνδυνο που ελλόχευε, με αποτέλεσμα μια πιθανή αλλαγή του οικονομικού κύκλου να καταστήσει τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις ανήμπορα να εξυπηρετήσουν τις υποχρεώσεις τους προς τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Το 2008 με την χρηματοπιστωτική κρίση που ξέσπασε η αλλαγή αυτή έλαβε χώρα και το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων άρχισε να αυξάνεται. Οι αρμόδιες αρχές δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αυτό και έτσι η Ελλάδα είναι η χώρα στην Ευρώπη με το μεγαλύτερο ποσοστό κόκκινων δανείων. Ως κύριο τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος οι υπεύθυνοι για την χάραξη της πολιτικής διάλεξαν, τις διαγραφές, τις πωλήσεις των κόκκινων δανείων και την δημιουργία προβλέψεων. Ενδιαφέρον προκαλεί το υπόδειγμα της Ιρλανδίας, τα δραστικά μέτρα που πήραν, βοήθησαν στο να λυθεί το πρόβλημα των τραπεζών τους και επιπρόσθετα να μειωθεί το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Η Ελλάδα τον Οκτώβρη του 2019 προσπαθεί να αντιμετωπίσει και εκείνη με την σειρά της το διαχρονικό αυτό πρόβλημα θέτοντας το κράτος ως εγγυητή με το σχέδιο «Ηρακλής». Τα αποτελέσματα του σχεδίου αυτού και το κατά πόσο θα έχει τη δύναμη να αλλάξει την ελληνική πραγματικότητα θα διαπιστωθεί με το πέρας του χρόνου.