Η διάρθρωση των κοινωνικών σχέσεων την προσχολική ηλικία μέσα από ρομποτικές δραστηριότητες

Abstract

Στις σύγχρονες κοινωνίες είναι επιτακτική η ανάγκη τα παιδιά μικρών ηλικιών να μάθουν να συνεργάζονται και να κοινωνικοποιούνται. Η ρομποτική από την άλλη αποτελεί ένα εργαλείο που προσελκύει πολύ το ενδιαφέρον των μικρών παιδιών και ενδείκνυται, μέσω κατάλληλων δραστηριοτήτων, για την ανάπτυξη των κοινωνικών ικανοτήτων. Σύμφωνα με την βιβλιογραφία έχουν γίνει αρκετές έρευνες που μελετούν τα οφέλη της ρομποτικής σε ένα ομαδο-συνεργατικό περιβάλλον είτε με μελέτες περίπτωσης είτε με παρατήρηση. Η παρούσα εργασία έχει ως στόχο να μελετήσει τη διάρθρωση των κοινωνικών σχέσεων που αναπτύσσονται μεταξύ των μελών μικρών ομάδων προσχολικής αγωγής που εμπλέκονται σε ομαδικές δραστηριότητες ρομποτικής. Ειδικότερα, μελετήθηκε η συνοχή της ολομέλειας κάθε τμήματος, το κοινωνικό status των μελών με παιδαγωγικό ενδιαφέρον και οι σχέσεις που προέκυψαν από τις ομάδες που δημιουργήθηκαν. Επίσης μελετήθηκε αν τα παιδιά προσχολικής ηλικίας έχουν τις ικανότητες να ανταποκριθούν στις τεχνικές απαιτήσεις του ρομποτικού παιχνιδιού. Η συλλογή των δεδομένων έγινε με τη μέθοδο της τριγωνοποίησης, δηλαδή του κοινωνιογράμματος, της παρατήρησης και των συνεντεύξεων από τις νηπιαγωγούς πριν και μετά την παρέμβαση. Η έρευνα έλαβε μέρος σε τρία νηπιαγωγεία του νομού Θεσσαλονίκης με δείγμα μεγέθους 50 ατόμων. Τα νήπια συμμετείχαν σε ένα πρόγραμμα ρομποτικών δραστηριοτήτων βασισμένο στη βιωματική προσέγγιση, την ομαδο-συνεργατική μάθηση και με παιγνιώδη χαρακτήρα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η χρήση ρομποτικών προγραμμάτων μπορεί να βελτιώσει τις κοινωνικές σχέσεις των νηπίων αλλά και να ενισχύσει το «δέσιμο» της ολομέλειας της τάξης. Ακόμη οι μαθητές της προσχολικής αγωγής είναι ικανοί να χειριστούν κα να προγραμματίσουν ένα ρομποτικό παιχνίδι.