Το μοτίβο του χρώματος στην ρουμανική και ελληνική ποίηση : ο ρόλος του στο ρεύμα του συμβολισμού.

Abstract

Τα μοτίβα στην λογοτεχνία και την ποίηση είναι ποικίλα και ιδιαίτερα. Το δικό μου ερευνητικό ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο μοτίβο του χρώματος στο ρεύμα του ελληνικού και ρουμανικού συμβολισμού κατά την διάρκεια του Μεσοπολέμου. Ξεκινώντας την έρευνα από το γενικότερο ρεύμα του Συμβολισμού, τόσο στην Γαλλία, όσο και στα Βαλκάνια, θα αναζητήσουμε κοινές γραμμές στα δημιουργήματα των ποιητικών φωνών. Εξετάζοντας την Χρωματοψυχολογία, εκμαιεύουμε πληροφορίες για την χρήση των χρωμάτων και την συναισθηματική κατάσταση που βρίσκονται τα υποκείμενα που τα χρησιμοποιούν. Το ερώτημα της εύρεσης του όρου ‘συναισθησίας’ στους ποιητές είναι υπαρκτό. Η προσέγγιση του χρώματος στην ποίηση των Ελλήνων Κ.Γ. Καρυωτάκη και Ναπολέοντος Λαπαθιώτη και των Ρουμάνων Tudor Arghezi και και George Bacovia θα γίνει εφόσον εξεταστούν κάποια ζητήματα. Ένα από αυτά είναι το ιστορικό πλαίσιο του Μεσοπολέμου, που είναι σίγουρο πως επηρέασε τους ποιητές στην επιλογή χρωματικών λέξεων. Έπειτα, η μελέτη των κύριων χρωματικών επιρροών στην ζωγραφική επιβάλλεται. Ζωγραφική και ποίηση ενώνονται στις δημιουργίες της εποχής του Μεσοπολέμου και παρατηρούμε τις ομοιότητες ή και τις διαφορές στις χρωματικές επιλογές. Πάντα οι επιρροές του γαλλικού συμβολισμού είναι παρούσες και αυτό είναι ένα ακόμα στοιχείο προς μελέτη. Με βάση αυτά τα στοιχεία, κύριος στόχος του πονήματος είναι η αποκρυπτογράφηση των χρωματικών λέξεων σε οκτώ ποιήματα (τέσσερα Ελλήνων και τέσσερα Ρουμάνων ποιητών) στηριζόμενοι στο ευρύ προαναφερθέν θεωρητικό πλαίσιο. Ίσως έτσι, δούμε την ποίηση με μια άλλη ματιά.