Η διαχείριση της διαφορετικότητας στο δημόσιο τομέα

Abstract

Οι δημόσιοι οργανισμοί είναι επιφορτισμένοι με την παροχή αξιόπιστων και ποιοτικών υπηρεσιών προσπαθώντας να ανταπεξέλθουν σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον, όπου οι απαιτήσεις και ανάγκες των πολιτών διαφοροποιούνται, αξιοποιώντας και στηριζόμενοι σε συνεχώς λιγότερους πόρους, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να αντιστρέψουν το αίσθημα δυσπιστίας και απογοήτευσης των πολιτών έναντι των κυβερνήσεων και των επιβαλλόμενων πολιτικών τους. Αυτό εμφανίζεται πιο έντονα ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, καθώς η οικονομική κρίση επιβάλλει την αναγκαστική προσαρμογή σε διαφορετικό τρόπο λειτουργίας και νοοτροπίας προκειμένου να διατηρηθεί η βιωσιμότητα των οργανισμών. Καθώς ο δημόσιος τομέας δε διαθέτει την ευελιξία και προσαρμοστικότητα του ιδιωτικού τομέα, οφείλει να λάβει υπόψη τις αλλαγές που συντελούνται όχι μόνο σε οικονομικό και τεχνολογικό επίπεδο, αλλά και σε δημογραφικό. Με τη συρρίκνωση του ενεργού εργασιακά πληθυσμού λόγω υπογεννητικότητας και συνταξιοδοτήσεων αλλά και των δημοσιονομικών περιορισμών που δεν επιτρέπουν τη δυνατότητα ανανέωσης του προσωπικού του, ο δημόσιος τομέας οφείλει να αξιοποιήσει το υπάρχον ανθρώπινο δυναμικό με το βέλτιστο τρόπο, εφαρμόζοντας τις αρχές της διαφάνειας, της λογοδοσίας και της υπευθυνότητας που αποτελούν το ζητούμενο στη σημερινή κοινωνία. Η ύπαρξη διαφορετικών εμπειριών, προϋπηρεσίας, απόψεων, τρόπου σκέψεως, ηλικιακών ομάδων και λοιπών χαρακτηριστικών που περιλαμβάνονται στο διαθέσιμο προσωπικό, αποτελεί εξαιρετική ευκαιρία για τους οργανισμούς να βελτιώσουν την αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα και να ανταποκριθούν όχι μόνο στις απαιτήσεις των πολιτών, αλλά και στις προσδοκίες των ίδιων των εργαζομένων.